Κυριακή 28 Φεβρουαρίου 2010

I’ll be Peter Pan, and you just be pretty!

Μου φαίνεται πως βαθιά μέσα μου πήρα την απόφαση πως θέλω να αλλάξω κάποια πράγματα, πως ίσως κάποια κομμάτια στη ζωή μου πρέπει να γίνουν λίγο πιο ξεκάθαρα. Απόδειξη γι' αυτό ο τρόπος που σου μίλησα και τα πράγματα που σου είπα..

"Η καρδιά σου χτυπάει πολύ γρήγορα"

Λογικό.. μόνο λογικό. Όταν σε έχω αγκαλιά μου, δίπλα μου και σου μιλώ είναι αδύνατον να σκεφτώ το οτιδήποτε άλλο. Σε έβλεπα και νόμιζα ότι αυτά τα συναισθήματα τα είχα αφήσει πλέον πίσω μου, αλλά από ότι φαίνεται από τον τρόπο που σκέφτομαι σήμερα δεν ισχύει κάτι τέτοιο. Να θέλω να πάρω αλλού και ασυνείδητα να πληκτρολογώ το όνομά σου και μετά να το συνειδητητοποιώ, έχοντας ήδη κάνει αναπάντητη στο νούμερό σου.

"Μα έχεις ακόμα σχολείο!"

Ναι, μπορεί να έχω σχολείο. Ναι, μπορεί να δίνω πανελλαδικές. Με εσένα στο πλευρό μου όμως ξέρω ότι μπορώ να τα καταφέρω! Επειδή θα μου δίνεις αυτό το κίνητρο που μου λίπει. Το είχα σκεφτεί πάρα πολύ αν είναι η κατάλληλη εποχή να σου το αναφέρω, δεδομένου ότι περίπου 80 μέρες με χωρίζουν από αυτές τις εξετάσεις.. Κι όμως, αισθάνθηκα πως ΕΠΡΕΠΕ να σου το πω, να το μοιραστώ μαζί σου, να καταλάβω πως νιώθεις και εσύ για εμένα. Γιατί αυτό είναι το χειρότερο βασανιστήριο, το 'ίσως και να...'.

Όλο αυτό ήταν μια προσπάθεια να καταλάβω και μερικά πράγματα για τον εαυτό μου.. Και για ακόμη μια φορά, δε ξέρω άμα αυτά τα οποία συνειδητοποίησα είναι καλά η κακά. Από την άλλη, δεν ανακαλύπτω τίποτα παραπάνω από πτυχές του εαυτού μου που πολύ απλά δεν ήξερα καν την ύπαρξή τους. Πώς μπορεί αυτό να είναι κάτι το κακό;

Είπαμε να βγούμε να μιλήσουμε. Ελπίζω να σε δώ σύντομα..Απλά να σε δώ. Να σε έχω απέναντί μου. Μάλλον μόνο σε αυτό θα πρέπει να αρκεστώ.. Στο να σε βλέπω και να σε θεωρώ από τα πιό όμορφα πλάσματα που έχουν περάσει ποτέ από αυτόν τον τόπο, που τόσο πολύ έχει σημαδευτεί από έρωτες, ολοκληρωμένους και μη..

Ο δικός μου; Θα είναι ανεκπλήρωτος τελικά;

Θα δείξει...

Τhe sinking and decent of every sailing word
and the destruction of all invention
and all corrupted thought
dig their nails into my optimistic shell
i must always run the race on my own

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου