Ο τίτλος εμπνευσμένος, ή βασικά κλεμμένος από το ιστολόγιο ενός καθηγητή μου, από τους πιο ενδιαφέροντες ομολογουμένως που είχα μέχρι πριν 2-3 μήνες. Και τι εννοώ εγώ με αυτόν τον τίτλο; Ότι η ζωή όπως την είχα(με) συνηθίσει τόσα χρόνια τελείωσε.
Φυσικά και μιλάω κυρίως για το σχολείο, μιας που αυτό μας έβαζε σε μια ρουτίνα που ακολουθούσαμε εδώ και 12-14 χρόνια, και καθώς είμαστε 18 χρονών μιλάμε για το 66-77% ολόκληρης της ζωής μας. Σίγουρα στο σχολείο έχουμε περάσει όλο το μέρος της σκεπτόμενης ζωής, πρώτες φιλίες και πρώτες έχθρες, πρώτες κλίκες και γενικά, μια πρώτη κοινωνία πέραν της οικογένειάς μας, η οποία τόσα χρόνια μας προετοίμαζε(όσο μπορεί να πει κανείς ότι το πέτυχε αυτό) για τον κύκλο τις ζωής μας που έπεται, που βασικά μόλις ξεκίνησε..--> Καταθέσαμε μηχανογραφικό, πήραμε απολυτήριο και τώρα περιμένουμε να δούμε που θα καταλήξουμε, πώς θα κυλύσουν (στο επίπεδο σπουδών) τα επόμενα τουλάχιστον 4 χρόνια..
Το μαγικό είναι πως δεν μπορούμε να προβλέψουμε καθόλου τις φιλίες μας, τα μέρη στα οποία θα βρεθούμε και ... όλα αυτά! Οι φιλίες και τα άτομα που (τουλάχιστον εμένα) περιβάλουν έχουν αρχίζει και αλλάζουν δραματικά! Και από Σεπτέμβριο: άλλοι θα πάνε εξωτερικό, άλλοι σε άλλες πόλεις, θα γνωρίσουμε όλοι μας νέο κόσμο, φοιτητές, καθηγητές, φίλους, σχέσεις.. Τα πάντα, όλα είναι εκεί έξω και μας περιμένουν..
Κάποιοι θα το έλεγαν τρομαχτικό αυτό το συναίσθημα.. Εγω θα το έλεγα απελευθερωτικό.. Όλα αλλάζουν, και όλα είναι στα χέρια μας να τα αλλάξουμε όπως εμείς θέλουμε..
Και ακόμα περισσότερο, είναι στα χέρια μας να δούμε αν θα καταλήξουμε να λέμε "I keep dancin' on my own" (Robyn) και "I must always run the race on my own." (IAMX) όσον αφόρα τις σχέσεις μας και τη ζωή μας γενικότερα, ή αμά θα αρχίσουμε να αρπάζουμε όλες τις ευκαιρίες που μας εμφανίζονται από τα μαλλιά, να τις βάζουμε κάτω και να τις κάνουμε δικές μας...
Έχω την αίσθηση ότι θα γίνουν.. Πολύ γρηγορότερα από ότι θα τολμούσαμε ποτέ να φανταστούμε..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου