Τάδε - Τα αδέρφια

Τα ακόρντα στα χέρια σου αποκτούν μια πρωτοφανή διάσταση, η μελωδία της φωνής σου ηχεί στα αυτιά μου κάθε φορά που βρίσκομαι στην απόλυτη σιωπή. Η αγάπη που σας ενώνει, αυτή η πολυ-συζητημένη αδερφική αγάπη κάνει το έργο σας γεμάτο μια ζεστασιά που σπάνια βρίσκει κανείς σήμερα. Δεν θα αρχίσω να θρηνολογώ πάλι για την κατάπτωση της μουσικής σήμερα, αυτά τα έχουμε πολυσυζητήσει. Αυτό που ξέρω είναι πως τον τελευταίο χρόνο που σας έχω γνωρίσει, από την πρώτη εκείνη τη φορά στη Μακάρι, πολλές από τις πιο χαρούμενες αναμνήσεις μου συνοδεύονται από την κιθάρα του Μιχάλη, την μπάσα φωνή του και την μοναδική χροιά του Παντελή, κάτι για το οποίο τα λόγια από μόνα τους δεν είναι αρκετά για να εκφράσω την ευγνωμοσύνη μου.


 Φεύγω. Ναι φεύγω, είναι γεγονός. Και ήσασταν από τους πρώτους που μου είπατε το πόσο θα σας λείψω. Σε εμένα δεν θα λείψετε όμως. Καθόλου. Και αυτό γιατί, όταν αρχίσω να ετοιμάζω τα πράγματά μου, το πρώτο που θα κάνω θα είναι να μεταφέρω στο κινητό μου όλα τα τραγούδια, δικά σας και μη, που έχουμε τραγουδήσει τόσες φορές μαζί.


 Σας ευχαριστώ, που υπάρχετε, που δημιουργείτε, που με κάνετε να έχω πίστη στο μέλλον μας. Το μέλλον, στο οποίο σίγουρα θα συνυπάρχουμε και θα γελάμε, θα ανησυχούμε, και θα χτίζουμε τις ζωές μας παρέα :)

Καλοκαίρι επιτέλους

Ένα από τα ωραιότερα πράγματα που μπορείς να κάνεις σε αυτή την πόλη, είναι να πάρεις μια χούφτα καλούς φίλους, και με το που ανοίξει ο καιρός και βγει ο πασχαλινός ήλιος, να πάτε όλοι μαζί σε ένα ουζερί στα Εξάρχεια, να την αράξετε και να τσιμπολογάτε και να γελάτε με τις ώρες.. Γυρίζεις σπίτι σου και, πέραν της ζαλάδας που έχεις από το ούζο, αισθάνεσαι ολοκληρωμένος.. 


Αυτή η ζεστή ανθρώπινη επαφή, σε συνδιασμό με τον απίθανο καιρό, σε κάνει να νιώθεις πως τίποτα δεν σε κρατάει πίσω, πως τίποτα δεν μπορεί να πάει στραβά. Έτσι και σήμερα, μίλησα με την κοπέλα του αδερφού μου, μια υπέροχη παρουσία, και μιλήσαμε για πράγματα που ποτέ δεν είχα σκεφτεί πως θα συζήταγα, ούτε καν θα ανέφερα μαζί της.. Και κοίτα να δεις, που όχι μόνο αυτά αναφερθήκανε, αλλά στην τελική μας έκαναν να νιώσουμε πως μοιραστήκαμε μια στιγμή που μας ενώνει παραπάνω.. 


Δεν έχουμε λόγο να κρυβόμαστε. Άμα κρύβεις ακόμα και από τους πιο κοντινούς σου ανθρώπους τον αληθινό εαυτό σου, πότε θα τον αφήσεις ελεύθερο; Καταλήγεις να μην είσαι ειλικρινής ούτε καν με εσένα τον ίδιο...