Βρίσκομαι σε μια χώρα όπου η νύχτα πέφτει γύρω στις 11 το βράδυ και ο ήλιος ανατέλλει στις 3μιση το πρωί. Μου κάνει τόση εντύπωση, που το σώμα μου δεν μπορεί να συνηθίσει αυτήν την διάρκεια της ημέρας.. Ξυπνάω όταν είναι 5 το πρωί και αισθάνομαι πως είναι 12 το μεσημέρι, η ώρα πηγαίνει 10 το βράδυ και αισθάνομαι σαν να είναι 7 το απόγευμα.
Με τον ίδιο τρόπο, όμως, έχει αλλάξει η ζωή μου. Κάποια πράγματα που κάποτε ήταν τυλιγμένα στο σκοτάδι, πλέον βρίσκονται στο φως. Ενώ βρίσκομαι στην αρχή της ζωής μου, αισθάνομαι πως έχω τραβήξει έναν πολύ μεγάλο και σκληροτράχηλο δρόμο. Η μεταφορά αυτή μπορεί να φαντάζει παράξενη, αλλά είναι γεγονός πως έτσι αισθάνομαι. Όπως είναι γνωστό, όμως, άλλο το πώς νιώθεις και άλλο το πως σκέφτομαι. Σκέφτομαι πως η ζωή μου ήταν σκληρή, αλλά είμαι περήφανος για τον τρόπο με τον οποίο διαμορφώθηκα μέσα σε αυτήν. Είμαι 20 χρονών, και έχω μαζέψει εμπειρίες που μερικοί δεν μαζεύουν παρά μέχρι τα 40 τους, ή και ποτέ.
Αλλά όσο ενδιαφέρον και να είναι ο τρόπος με τον οποίο αυτό το συνονθύλευμα με έχει διαμορφώσει σε αυτό που αντικρίζω όταν κοιτάω τον εαυτό μου στον καθρέπτη, δεν μπορεί παρά να έρχεται με κάποιο τίμημα. Και όμως, υπάρχει. Μπορεί να είμαι μόνο 20, αλλά σίγουρα το μυαλό μου δεν ανταποκρίνεται στην πραγματική μου ηλικία. Και αυτή η ασυμφωνία ψυχής και σώματος με κάνει ανά καιρούς να αισθάνομαι κουρασμένος, φθαρμένος, εκτός τόπου και χρόνου. Και ένα μέρος της αίσθησης αυτής προέρχεται από το γεγονός ότι δεν μπορώ να μοιραστώ την εμπειρία αυτής της φθοράς με τα κοντινά μου άτομα, γιατί δεν θα καταλάβουν. Τα βιώματά μας μας χωρίζουν. Φυσικά και είναι και θα είναι δίπλα μου, όπως και θα είμαι και εγώ δίπλα σε αυτά. Αλλά δεν είναι το ίδιο. Οι περισσότεροι δεν έχουν βιώσει την αγωνία της επιβίωσης με τον τρόπο που την βιώνω εγώ, γιατί απλά δεν είχαν αυτές τις εμπειρίες που σε σπρώχνουν στην άλλη άκρη της γραμμής, και θέλεις/δεν θέλει μεγαλώσεις, ωριμάζει, αλλάζεις.
Αλλά εκείνη η στιγμή που -ευτυχώς ή δυστυχώς- θα αντιμετωπίσουν κάποια από τα πράγματα που τόσο 'απλόχερα' μου χάρισε η ζωή, θα είμαι εκεί για να τους δείξω πως δεν είναι μόνοι σε αυτό γιατί ξέρω ακριβώς το τι περνάνε.
Και έτσι θα έρθει η λύτρωσή μου.
Αλλά εκείνη η στιγμή που -ευτυχώς ή δυστυχώς- θα αντιμετωπίσουν κάποια από τα πράγματα που τόσο 'απλόχερα' μου χάρισε η ζωή, θα είμαι εκεί για να τους δείξω πως δεν είναι μόνοι σε αυτό γιατί ξέρω ακριβώς το τι περνάνε.
Και έτσι θα έρθει η λύτρωσή μου.
Αμήν...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου