Κυριακή 28 Φεβρουαρίου 2010

I’ll be Peter Pan, and you just be pretty!

Μου φαίνεται πως βαθιά μέσα μου πήρα την απόφαση πως θέλω να αλλάξω κάποια πράγματα, πως ίσως κάποια κομμάτια στη ζωή μου πρέπει να γίνουν λίγο πιο ξεκάθαρα. Απόδειξη γι' αυτό ο τρόπος που σου μίλησα και τα πράγματα που σου είπα..

"Η καρδιά σου χτυπάει πολύ γρήγορα"

Λογικό.. μόνο λογικό. Όταν σε έχω αγκαλιά μου, δίπλα μου και σου μιλώ είναι αδύνατον να σκεφτώ το οτιδήποτε άλλο. Σε έβλεπα και νόμιζα ότι αυτά τα συναισθήματα τα είχα αφήσει πλέον πίσω μου, αλλά από ότι φαίνεται από τον τρόπο που σκέφτομαι σήμερα δεν ισχύει κάτι τέτοιο. Να θέλω να πάρω αλλού και ασυνείδητα να πληκτρολογώ το όνομά σου και μετά να το συνειδητητοποιώ, έχοντας ήδη κάνει αναπάντητη στο νούμερό σου.

"Μα έχεις ακόμα σχολείο!"

Ναι, μπορεί να έχω σχολείο. Ναι, μπορεί να δίνω πανελλαδικές. Με εσένα στο πλευρό μου όμως ξέρω ότι μπορώ να τα καταφέρω! Επειδή θα μου δίνεις αυτό το κίνητρο που μου λίπει. Το είχα σκεφτεί πάρα πολύ αν είναι η κατάλληλη εποχή να σου το αναφέρω, δεδομένου ότι περίπου 80 μέρες με χωρίζουν από αυτές τις εξετάσεις.. Κι όμως, αισθάνθηκα πως ΕΠΡΕΠΕ να σου το πω, να το μοιραστώ μαζί σου, να καταλάβω πως νιώθεις και εσύ για εμένα. Γιατί αυτό είναι το χειρότερο βασανιστήριο, το 'ίσως και να...'.

Όλο αυτό ήταν μια προσπάθεια να καταλάβω και μερικά πράγματα για τον εαυτό μου.. Και για ακόμη μια φορά, δε ξέρω άμα αυτά τα οποία συνειδητοποίησα είναι καλά η κακά. Από την άλλη, δεν ανακαλύπτω τίποτα παραπάνω από πτυχές του εαυτού μου που πολύ απλά δεν ήξερα καν την ύπαρξή τους. Πώς μπορεί αυτό να είναι κάτι το κακό;

Είπαμε να βγούμε να μιλήσουμε. Ελπίζω να σε δώ σύντομα..Απλά να σε δώ. Να σε έχω απέναντί μου. Μάλλον μόνο σε αυτό θα πρέπει να αρκεστώ.. Στο να σε βλέπω και να σε θεωρώ από τα πιό όμορφα πλάσματα που έχουν περάσει ποτέ από αυτόν τον τόπο, που τόσο πολύ έχει σημαδευτεί από έρωτες, ολοκληρωμένους και μη..

Ο δικός μου; Θα είναι ανεκπλήρωτος τελικά;

Θα δείξει...

Τhe sinking and decent of every sailing word
and the destruction of all invention
and all corrupted thought
dig their nails into my optimistic shell
i must always run the race on my own

Σάββατο 27 Φεβρουαρίου 2010

Iamx Concert Tonight!

Σήμερα θα πάω σε συναυλία των πολυαγαπημένων μου IAMX. Το περίμενα τόσο καιρό, και επιτέλους βρήκα και τέλεια παρέα για να πάω!
Άντε, 5 ώρες ακόμα xx

Σάββατο 13 Φεβρουαρίου 2010

Allons voir un coucher de soleil..

Αισθάνομαι σαν να είμαι σε όνειρο. Δεν έχουν περάσει παρά 3ο λεπτά από τότε που ξύπνησα, και έχουν γίνει τόσο ωραία πράγματα. Και στην οικογένεια, και στους φίλους, και στα ερωτικά. Επιτέλους κατάφερα, μετά από πάρα πολύ καιρό να κοιμηθώ για 3 ώρες το απόγευμα. Μου έφυγε τόση συσσωρευμένη κούραση και αισθάνομαι πως έχω ανοίξει στα πάντα τώρα. Μπορώ να πιαστώ από παντού.

Ιf you want to get it all,
you can own what you choose,

Και μέσα σε αυτή την παραμυθένια ατμόσφαιρα που με περικλείει αυτή τη στιγμή, ακούω το τραγούδι που μου έστειλε μια φίλη μου. Μόνο να προσθέσει στη χαρά μου καταφέρνει. Μόνο να προσθέσει. Χθες το βράδυ ήμουν μαζί με την παρέα μου, στην οποία είχα τη τύχη να γίνω μέλος αυτό το καλοκαίρι, και βλέπαμε απλά ταινία. Κάτι τέτοιες στιγμές, όμως, καταλαβαίνω πόσα σημαίνουν για εμένα. Σίγουρα δε θα ήμουν αυτός που είμαι σήμερα χωρίς την παρουσία τους στη ζωή. Μαρία, Δημήτρη, Ιάσονα... τι να πω για εσάς;

but you want to live a lie,
and love what you lose.

Δε ζω πλέον σε ένα όνειρο. Ζω τη ζωή μου. Μπορεί από αύριο να πρέπει να γυρίσω στο διάβασμα το πολύ για τις πανελλαδικές. Αλλα τουλάχιστον θα έχω αυτή την γεύση ευτυχίας στα χείλη. Αυτή την ανάμνηση.

Αλλα δε θα επαναπαυτώ εκεί. Θα την ξαναζήσω αυτή τη στίγμη. Το υπόσχομαι στον εαυτό μου. And that's a promise...

That's a promise!








Were I called on to define, very briefly, the term Art, I should call it 'the reproduction of what the Senses perceive in Nature through the veil of the soul.' The mere imitation, however accurate, of what is in Nature, entitles no man to the sacred name of 'Artist.'


~Edgar Allan Poe

Κυριακή 7 Φεβρουαρίου 2010

Κ. Σ.

Είσαι το μόνο άτομο με το οποίο έχω καταφέρει ποτέ να συνδεθώ τόσο πολύ. Είναι τόσα πολλά αυτά που θέλω να σου πω, αλλά και τόσο λίγες οι ευκαιρίες που μου δίνονται για να σου τα εκφράσω.

Είναι φανερό ότι ο καθένας μας ζει τελείως διαφορετική φάση στη ζωή του. Είναι εμφανές ότι ίσως δε καταλαβαίνω τις απαιτήσεις και τις σκέψεις που σε συνοδεύουν αυτήν την εποχή. Η αλήθεια είναι, όμως, ότι αυτή ακριβώς η 'ασυνεννοησία μας κάνει να συνδεόμαστε με έναν μαγικό τρόπο. Τελείως απρόσμενα, με τρόπους που δε μπορώ να φανταστώ, θα βρίσκεσαι πάντα στη ζωή μου: είτε θα σε συναντήσω κατά τύχη στο δρόμο, περισσότερο από ότι έχω συναντήσει ποτέ τον οποιονδήποτε άλλον, είτε θα καταλήξουμε να είμαστε κάπου μαζί έξω.

Το χάδι σου.. Το χάδι σου είναι αυτό που με σκλαβώνει. Όταν με αγγίζεις χάνεται ολόκληρος ο κόσμος από γύρω μου. Υπάρχω μόνο εγώ και το χέρι σου, η προέκταση του εαυτού σου, η ζεστή σου ανάσα που μου υποδηλώνει ότι βρίσκεσαι εκεί και ότι δε πρόκειται ποτέ να φύγεις από δίπλα μου. Είναι μοναδικός στο να μου προσφέρεις ένα απίστευτο συναίσθημα ασφάλειας, στα χέρια σου έχεις την ικανότητα να με κάνεις να χάνω τον ίδιο μου τον εαυτό..

Με μπερδεύεις. Οι κινήσεις σου και τα συναισθήματά σου είναι κάτι που πραγματικά αδυνατώ να κατανοήσω. Είσαι από τα λίγα άτομα που με έχουν μπερδέψει τόσο πολύ σε ολόκληρη τη ζωή μου. Δε ξέρω, ίσως και να μπαίνει και το δικό μου συναίσθημα στη μέση, αν πραγματικά υπάρχει αυτό και δε παραμυθιάζω τον εαυτό μου..


Μία είναι η ουσία..
Και αυτή θα τη καταλάβεις μόνο μέσα από τα λόγια μου και τις πράξεις μου..
Θα περιμένω..(?)

Τρίτη 2 Φεβρουαρίου 2010

Μια ιστορία..

«Ακούς την πιο όμορφη μουσική και κάνεις τις πιο ώριμες συζητήσεις αλλά παράλληλα παραμένεις και ένα παιδάκι που με την πρώτη ευκαιρία θα αρχίσει να χοροπηδάει και να χορεύει. Είσαι το πιο ευαίσθητο άτομο που έχω γνωρίσει και η ανιδιοτέλεια με την οποία μπορείς και βλέπεις τους άλλους με άλλαξε για πάντα και είναι αυτό που θα κρατήσω από εσένα. Ελπίζω μία μέρα να σε συναντήσω τυχαία σε καμία έκθεση φωτογραφίας και να ανοίξουμε μαζί το γραφείο μας ως ψυχαναλυτές.
What would you do if you saw spaceships over Glasgow? Would you fear them?»

Είσαι απλά μοναδική Αριστέα μου.. Σε ευχαριστώ για τις στιγμές που έχουμε μοιραστεί..

Μαζί με την Αγγελική! Τι κάνουμε εδώ;

Στον αγώνα προσθέτει η αγαπητή φίλη που βρίσκεται δίπλα μου, συγκεκριμένα στα αριστερά (δίνουμε συντεταγμένες).
<< Εσύ αγαπητό κοινό, τι κάνεις; Βασικά, χεστήκαμε για το τι κάνεις. Το θέμα είναι εμείς τι κάνουμε εδω πέρα..>>
We are two fish souls swimming in a fish bowl, year after year προσθέτω εγώ, αγαπημένος στίχος από Pink Floyd..
We're running up that hill προσθέτει η Αγγελική, ένα από τα πιο ζεστά και όμορφα πλάσματα που έχω γνωρίσει στη ζωή μου.
Η αλήθεια είναι πως πολλές φορές αισθάνομαι τυχερός για τους ανθρώπους που έχω επιλέξει να βρίσκονται σύρω μου. Μου προσφέρουν τόσα τα οποία εγώ (δυστυχώς ή ευτυχώς) δε θα καταφέρω ποτέ να προσφέρω στον εαυτό μου. Αυτός δεν είναι άλλωστε ένας από τους λόγους που έχουμε φίλους; Όχι αναγκαστικά κοντινούς, απλά ανθρώπους που μας κάνουν, συνειδητά και μη, να αισθανόμαστε καλά με τον εαυτό μας, όσο και αν μερικές φορές αισθανόμαστε ό,τι δε το αξίζουμε.. Μοναδικό αυτό το συναίσθημα της φιλίας..
Ακόμα μια ώρα στο σχολείο και μετά επιστρέφω σπίτι μου, να αρχίσει η καθιερωμένη ρουτίνα διαβάσματος..
Άλλα μια μέρα στον αγώνα...

Maraveyas Ilegal!~

Υπέροχο τραγούδι με μοναδικό βίντεο!

Maraveyas Ilegal - Δε σταματώ.

Δευτέρα 1 Φεβρουαρίου 2010

Καινούργιος Μήνας..

Φεβρουάριος.
Θεωρητικά ο τελευταίος μήνας του χειμώνα, αν και βλέπω πως θα καθυστερήσει να μας αποχαιρετήσει.. Στην μέτρηση προς τις εξετάσεις μετράμε πλέον -1, όπως -1 μετράμε και στους μήνες που απομένουν μέχρι να φτάσει το καλοκαίρι και να αρχίσει εκ νέου η ζωή μας με νέους στόχους, νέες συνθήκες, με τόσα βάρη να έχουμε αφήσει πίσω μας και με τόσα πράγματα να κάνουμε..

Τη συγκεκριμένη περίοδο μετράμε τις ώρες που κοιμόμαστε ως πολύτιμες. Ευελπιστώ πώς σε 4 μήνες τη θέση τους θα πάρουν οι ώρες που θα είμαστε ξύπνιοι, ή τουλάχιστον οι λογικές ώρες κατά τις οποίες θα είμαστε ξύπνιοι!
Λίγος καιρός ακόμα...
Αλλά πήρα μια απόφαση που σκοπεύω να τηρίσω. Πλεον συγκεντρώνομαι όσο δε πάει άλλο, για να καταφέρω να τα απολαύσω όλα αυτά τότε, ό,τι και να πρέπει να στερηθώ τώρα (με κάποιους περιορισμούς σε αυτό πάντα...).
Είμαι διαθέσιμος να το κάνω.
Ικανός, όμως, είμαι;
Θα το δείξει η πορεία μου και το αποτέλεσμα =)

Καλό μήνα σε όλους!!