Τετάρτη 30 Νοεμβρίου 2011

A Little Dignity


"I used to wanna change the world. Now I just wanna leave the room with a little dignity."


Τάδε έφη ο Lotus Weinstock, δια στόματος ενός εκ των πρωταγωνιστών της ταινίας Shortbus. Είναι ένα ρητό το οποίο σκέφτομαι συχνά από τότε που είδα εκείνη την ταινία, και αυτό γιατί εκφράζει μια αλήθεια την οποία οι περισσότεροι από εμάς περνάμε: το πώς τα όνειρά μας και οι επιθυμίες μας συχνά εκτροχιάζονται από κοινωνικές υποχρεώσεις, έλλειψη χρόνου, αδυναμία εμπιστοσύνης του εαυτού μας κλπ..
Σήμερα, στο μάθημα της Σχολικής Ψυχολογίας, μάθαμε για ένα περιστατικό που έγινε μόλις χθες: σε ένα από τα σχολεία που βοηθούν μεταπτυχιακοί φοιτητές σχολικής ψυχολογίας, έγινε το ακόλουθο περιστατικό. Στο σχολείο αυτό, που αποτελείται κυρίως από μετανάστες (Βορειοηπειρώτες, Ρομά κλπ) και ελάχιστους Έλληνες, στην πρώτη τάξη του Γυμνασίου ήρθε φέτος ένα καινούργιο παιδί. Μέσα στους 2 μήνες που έχουν περάσει από τότε, το παιδί αυτό ήταν συχνά θύμα γέλωτα, πλακών, πειραγμάτων αλλά και εκφοβισμού από τους συμμαθητές του, οι οποίοι δήλωναν πως "το κάνουμε για πλάκα". Στο πλαίσιο αυτής της 'πλάκας', χθες έδεσαν το παιδί εκείνο σε έναν στύλο στο προαύλιο του σχολείου, και το γρονθοκόπησαν τόσο άσχημα, που το παιδί αυτό έχασε τα περισσότερα από τα δόντια του και αιμόφυρτο μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο...

Και αναρωτιέμαι: το παιδί αυτό, πώς θα μπορέσει ποτέ να κυνηγήσει τα όνειρά του; Έμαθα πως ήταν αριστούχος στο προηγούμενο σχολείο, από εδώ και πέρα πώς θα καταφέρει να σταθεί στα πόδια του; Προφανώς και θα τον βοηθήσουν όπως μπορούν οι αρμόδιοι σχολικοί ψυχολόγοι, καθηγητές κλπ, αλλά μετά από μια τέτοια κρίση, θα καταφέρει ποτέ να ορθώσει το ανάστημά του στην κοινωνία;

Το μόνο που μπορώ να κάνω είναι να ευχηθώ αυτό το παιδί να μην βασανιστεί άλλο στην ζωή του, και να μπορέσει να ορθοποδήσει το συντομότερο δυνατόν.. Και να διεκδικήσει την κλεμμένη του αξιοπρέπεια...

Τρίτη 8 Νοεμβρίου 2011

Dear Ifi

Κούραση. Ράκος σε πόδια που σέρνονται.
Το μυαλό ξυράφι όμως. Σκέφτεται και δεν σταματά.
Και όλα αυτά για την Ίφι..

Πώς στέκεσαι σε μια τόσο καλή σου φίλη όταν χάνει την μητέρα της; Ποια πρέπει να είναι εσένα η θέση σου; Η στενοχώρια πλανάται στον αέρα. Το μόνο που μπορεί να γίνει, όμως, είναι να την βοηθήσεις να ορθοποδήσει με τον τρόπο που εκείνη σου ζητά με τον τρόπο της. Δεν είναι η ώρα για ριζικές πρωτοβουλίες..

Ας με φωτίσει ό,τι και αν υπάρχει να της σταθώ με τον καταλληλότερο τρόπο. Και κυρίως, να καταφέρει η ίδια να σταθεί με τον τρόπο που πρέπει και στον χρόνο που χρειάζεται στα πόδια της.

Σάσα και Νίκο, και οι δύο θα πρέπει να είστε περήφανοι για την κόρη που αφήσατε πίσω σας.
Υπόσχομαι να την φροντίζω και να της σταθώ στην ζωή της όσο καλύτερα μπορώ..

Πέμπτη 3 Νοεμβρίου 2011

Soooo In Love


Δημήτρης και Μαρία.
Δύο από τα σημαντικότερα άτομα που υπάρχουν στην ζωή μου φεύγουν αύριο για να πάνε μόνιμα στην Ολλανδία. Όπως είναι φυσικό, χαίρομαι γι' αυτούς! Τόσο για τον Δημήτρη, που θα πάει επιτέλους να σπουδάσει αυτό που πραγματικά επιθυμεί, όσο και για την Μαρία, η οποία πάει εκεί με εφόδιο ό,τι εμπειρία έχει αποκτήσει όλα αυτά τα χρόνια για να βρει μια δουλειά που θα την βοηθήσει να σταθεί στα πόδια της και να κυνηγήσει εκ νέου τα υπόλοιπα όνειρά της! Είναι, εν ολίγοις, ένα όνειρό τους που επιτέλους γίνεται πραγματικότητα!

Θα μου λείψετε παιδιά, ειλικρινά δεν μπορώ να φανταστώ πως θα είναι χωρίς εσάς σε απόσταση τηλεφώνου η ζωή μου. Αλλά δεν
στενοχωριέμαι Πρώτον, γιατί ξέρω πόσο πραγματικά το επιθυμείτε και το ονειρεύεστε αυτό, και επειδή ξέρω πως είναι για καλό! Δεύτερον, και μόνο που σκέφτομαι τα πόσα έχουμε περάσει μαζί, ένα τεράστιο χαμόγελο σχηματίζεται στο πρόσωπό μου. Τι τα gatherings, η φοβερή παρέα, τα party μέχρι πρωίας (συχνά και παραπάνω), το Fantaseed, οι συζητήσεις, οι αναζητήσεις, τα χαμόγελα, η τεκίλα, ο Bruce, τα χαμένα βραχιόλια, Not In Love, η κιτς(!!!) αγελάδα, οι Πρωτοχρονιές, οι πρώην που ήρθαν και έφυγαν από την παρέα, ο Matisse ... μπορώ να συνεχίσω επ' άπειρο με λέξεις που σε κάποιους φαντάζουν ιδιαίτερα απλές, στην δική μας ανάγνωση όμως ζωντανεύουν με έναν πραγματικά μοναδικό τρόπο.

Σας αγαπώ περισσότερο από ό,τι μπορείτε να φανταστείτε. Ξέρω πως θα τα καταφέρετε, δεν υπάρχει καμία αμφιβολία γι' αυτό! Είμαι δίπλα σας για ειλικρινά οτιδήποτε μπορεί να χρειαστείτε!

θα τα πούμε πάρα πολύ σύντομα! Συντομότερα από ό,τι όλοι μας ευχόμαστε :)

Μια τελευταία αφιέρωση.. Το τραγούδι σας. Το τραγούδι μας.


Τα λέμε στην Ολλανδίααααααααααααααααααααααααααααααααααααααααααααα =D