"Ό,τι σκοτώνεις είναι δικό σου για πάντα" #2

Κανονικά εδώ υπήρχε ένα άλλο post. Σκετικά με μια 'προδοσία', σχετικά με την παροδικότητα των ανθρώπινων σχέσεων. Ως αφορμή είχε ένα γεγονός που ειλικρινά με κλόνισε, και ακόμα περισσότερο, επηρέασε τον τρόπο που βλέπω κάποια πράγματα και κάποιους ανθρώπους..

Σήμερα όμως βγήκαμε, και κατάλαβα πως όλα αυτά ήταν μια παρεξήγηση, στην οποία ευτυχώς τέθηκε ένα τέλος..

"Ακόμα μια απογοήτευση... Τουλάχιστον σε νιώθω πιο κοντά μου από πριν και με χαροποιεί αυτό. Ένας φίλος θα στοίχιζε περισσότερο."

Νομίζω πως βασικά σου ωφείλω ένα συγγνώμη, και απλά εσύ να ξέρεις πως ό,τι σου είχα και πει και σου είπα σήμερα ισχύουν και θα ισχύουν για πολύ καιρό ακόμα...

Άλλωστε όπως είχα γράψει στις 30 Οκτωβρίου

Δε θέλω να σε πληγώσω, μου έδειξες ότι μπορείς να μου προσφέρεις τα πάντα, και το εκτιμώαυτό από τα βάθη της καρδίας μου.

Όπως και να έχει, να θυμάσαι τι σου είπα πριν ακολουθήσει ο καθένας τον δρόμο του:

"Να θυμάσαι την ημερομηνία 30/10..Απλά να τη θυμάσαι."

Άσε με να σου αφιερώσω τους στίχους αυτούς, ακόμα και αν δε τους δεις ποτέ..:

You made me smile today
You spoke with many voices
We travelled miles today
Shared expressions voiceless

It has to end
Living in your head
Without anything to numb you
Living on the edge
Without anything to numb you

It has to end to begin

Began an end today
Gave and got given
You made a friend today
Kindred soul cracked spirit

~(Numb - Sia