Μια ανάρτηση... (;)

Σήμερα σκεφτόμουν να πάω νωρίς για ύπνο, όπως σκέφτομαι άλλωστε εδώ και αρκετές μέρες ότι θα έπρεπε να κάνω καμιά φορά. Ούτε σήμερα, όμως, ερχόταν να το κάνω. Ήθελα μετά από όσο νά' ναι αρκετό καιρό, να κάτσω και να γράψω κάτι. Δε με ενδιέφερε τι θα γράψω, αρκεί να είχα την αίσθηση ότι κάτι έγραφα, ότι δεν έχω παρατήσει υπερβολικά αυτό το blog.. Τι και αν έχουν περάσει μόνο 10 μέρες από την τελευταία -όσο νά'ναι οργισμένη- ανάρτησή μου...

Ίσως το να γράφω εδώ αποτελεί μια μορφή ξεσπάσματος, έναν τρόπο απλά να έρχομαι πιο κοντά με τις σκέψεις μου, είτε αυτές είναι θετικές, είτε αρνητικές. Ένας τρόπος να βάζω μπροστά μου ότι με απασχολεί σε μεγαλύτερο ή και σε μικρότερο βαθμό, και έτσι να μπορώ να παίρνω αποφάσεις, και να καταλαβαίνω λίγο περισσότερο τι μου γίνεται, τι συμβαίνει! Όλοι μας θα θέλαμε να έχει η ζωή μας ένα κουμπί Pause, αλλά όλοι γνωρίζουμε ότι αυτό δεν υπάρχει και πως ότι και να κάνουμε, τελικά στον εαυτό μας είμαστε υπόλογοι και σε κανέναν άλλον. Εμείς θα δεχτούμε τις αρνητικές και τις θετικές επιπτώσεις των αποφάσεών μας. Αλλά αυτή είναι και η γοητεία της ζωής και των απροόπτων της: μπορεί κάποτε να βαρέσουμε το κεφάλι μας στον τοίχο γιατί πήραμε μια γαμησέ-τα απόφαση, αλλά μέσα από τα λάθη μας μαθαίνουμε και γινόμαστε δυνατότεροι και σοφότεροι..

Ας κάνουμε λάθη λοιπόν.

Δικά μας είναι και αυτά! =)