Απλά μια σκέψη...

Ακόμα ένα Σάββατο με το ίδιο πρόγραμμα. Σήμερα έβρεχε κιόλας, και γενικότερα ο καιρός δε με ενέπνεε καθόλου να διαβάσω ή να κάνω οτιδήποτε. Ήθελα απλά να κάτσω και να κοιτάω τα σύννεφα, να αφήσω το νου μου να ταξιδεύσει σε μέρη άγνωστα ακόμα (κάτι που δυστυχώς έχω πολύ καιρό να κάνω..). Σκέφτηκα κάτι το διαφορετικό όμως σήμερα..

Στο λεωφορείο υπήρχαν άνθρωποι όλων των ηλικιών με ό,τι συνεπάγεται αυτό (διαφορετικά βιώματα, διαφορετικές πεποιθήσεις κλπ). Ο καθένας σκεφτόταν διαφορετικά πράγματα, κάτι το απολύτως λογικό καθώς δεν υπάρχει στιγμή στην οποία να μην σκεφτόμαστε τίποτα. Άλλωστε, κάτι τέτοιο δε μας το επιτρέπει και η εποχή μας. Με όλους, όμως, τα βλέμματα μας διασταυρώθηκαν είτε για λίγο είτε για πολύ. Και τότε πολύ απλά σκέφτηκα κάτι το τόσο απλό, που απορώ πώς δε μου είχε ξανάρθει στο μυαλό: τι ταμπέλα μου κρέμασαν οι άλλοι όταν με κοίταξαν;

Όσο και να μοιάζει, το ερώτημα αυτό διαφέρει από την αντίστοιχη "τι σκέφτονται οι άλλοι για εμένα". Μιλάω για συγκεκριμένες ταμπέλες βασισμένες τόσο στις ιδιότητες που αφήνω να προβληθούν, ή στις υπόλοιπες που επιλέγω να αποκρύψω και κάποιοι καταφέρνουν να τις διαβάσουν. Γιατί όσο να' ναι όλοι μας έχουμε συναντήσει άτομα που ένα βλέμμα αρκεί για να μας διαβάσουν σαν ανοιχτό βιβλίο.

Ξέφυγα από το θέμα. Μερικές από αυτές που μου 'φόρτωσαν' και τις κατάλαβα ήταν:

-Ο έφηβος με τα σύμβολα στην τσάντα.
-Το καλό παιδί που βοήθησε την κυρία να ανεβεί στο λεωφορείο
-No Lifer
-Ακούει μουσική που τον παθιάζει
-Κακοποιημένο παντελόνι = ατίθασο νιάτο

και ό,τι άλλο μπορείς να φανταστείς. Άλλωστε, υπήρχε και πολύς κόσμος και πολύ διαφορετικός κόσμος.

Είναι απίστευτο το πώς άτομα που δε πρόκειται να ξαναδείς ποτέ στη ζωή σου σχηματίζουν μια Α ή Β άποψη για εσένα, χωρίς να ασχοληθούν ουσιαστικά αργότερα να κατανοήσουν αν είχαν δίκιο που σκέφτηκαν ό,τι σκέφτηκαν. Απλά θα επαναπαυτούν σε αυτή την άποψη που σχημάτισαν...

Από την άλλη, πόσο λογικό θα ήταν να ζητάς από τον οποιοδήποτε να ψάξει αν η γνώμη που σχημάτισε για εσένα ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα;;

Απλά μια σκέψη...