"Αυτό που δεν καταλαβαίνω.. είναι το γιατί πρέπει να είμαι εγώ η 'κακιά';"

Με αυτά τα λόγια αναχώρησε από το δωμάτιο ένας άνθρωπος με τον οποίο έχω μοιραστεί περισσότερα από τον καθέναν, με του οποίου το δέσιμο δεν θα το αισθανθώ ποτέ ξανά με κανέναν άλλον στην ζωή μου...
Τουλάχιστον, έτσι λένε...

Τι συμβαίνει όταν απογοητεύεις τον εαυτό σου; Ακόμα πιο σημαντικό, τι συμβαίνει όταν ο λόγος για τον οποίο απογοητεύεις τον εαυτό σου είναι το ότι οι γονείς σου είναι απογοητευμένοι από την ζωή τους; Πώς πρέπει να αισθάνεσαι, όταν η απάντηση στο <<Μαμά, θα αρχίσω να πηγαίνω σε ψυχολόγο>> είναι <<Πόσο θα κοστίσει;>>
Κάποιες αξίες έχουν ταραχτεί συθέμελα. Η αγάπη φαινομενικά έχει εκλείψει από αυτό το σπίτι, το ξέρω όμως πως υπάρχει ακόμα εκεί. Ανάμεσα σε τρεις ανθρώπους που την εκπέμπουν, όμως, σε άλλα μήκη κύματος ο καθένας, πως θα μπορέσουν αυτά να εναρμονιστούν;

Ορισμένες φορές αυτά λειτουργούν και ως άμυνα...

Πάντα εσύ θα βγεις ο κακός, ή εσύ θα είσαι αυτός που θα αφεθεί να καβουρδιστεί από τα κύματα του άλλου, γιατί θα αφήσει τα δικά του να εξασθενίσουν..

Αν όμως, αφήσεις τον εαυτό σου να εξασθενήσει, θα βρεθείς στην ίδια την κατάσταση που θέλεις να αποφύγεις και που περιγράφω παραπάνω..

Φαύλος κύκλος; Μπορεί...