Les Moments De Bonheur

Περπατούσα στον δρόμους της Αθήνας. Παρατηρούσα τον κόσμο που περπατούσε και προσπαθούσα να φανταστώ τις ιστορίες τους. Έβλεπα το φεγγάρι και σκεφτόμουν πόσους ανθρώπους έχει εμπνεύσει. Ξαφνικά σταμάτησα, και προσπάθησα να αφουγκραστώ τον "ήχο της πόλης". Αυτοκίνητα περνούσαν, και στα διαστήματα ησυχίας ανάμεσά τους συγκεντρωνόμουν στις σκέψεις μου. Αποφάσισα, όμως, να βάλω στα αυτιά μου τα ακουστικά μου και να αρχίσω να ακούω τη μουσική μου.

Είναι απίστευτο το πως αμέσως βρέθηκα σε έναν άλλον κόσμο. Οι άνθρωποι που περπατούσαν κοντά μου και μπορεί να θεωρούσα και εχθρούς, ξαφνικά έγιναν φίλοι μου. Η μουντάδα της πόλης μετατράπηκε μπροστά στα μάτια μου σε έναν απίστευτο πίνακα, ζωγραφισμένο από τα πιο όμορφα χρώματα. Το φεγγάρι με συντρόφευε σε αυτή την πορεία μου, και έλεγε που και που σε κάποιο από τα αστέρια να μου χαμογελάσει.

Έχοντας αυτές τις εικόνες και τα ερεθίσματα στο μυαλό μου, έφτασα στο σπίτι μου. Το αποκορύφωμα ήταν όταν είδα πως σε ολόκληρο το δωμάτιό μου έφτανε το φως του φεγγαριού. Κάθισα και άκουσα μουσική, σα να μη χρειαζόμουν τίποτε άλλο, ποτέ ξανά.

les moments du bonheur λοιπόν, αποχαιρετώντας σιγά σιγά την ανήλικη ζωή και πλησιάζοντας με γοργούς διασκελισμούς στον ενήλικο βίο..