Σεπτέμβρης

Είναι κάποιες στιγμές στην καθημερινότητα, που πολύ απλά νομίζεις ότι έχουν βγει από παραμύθι. Που αισθάνεσαι πως είναι ο τρόπος με τον οποίο η μοίρα σε ανταμείβει για τις αποφάσεις που έχεις πάρει στη ζωή σου, για τις πράξεις σου κλπ..

Σήμερα, για παράδειγμα, μετά από πάρα πολύ καιρό κατάλαβα πόσο μου έχουν λείψει κάποια πράγματα. Κάποιες απλές στιγμές στις οποίες όλα κυλούν με τον ρυθμό που εσύ επιλέγεις, χωρίς τύψεις, χωρίς περαιτέρω σκέψεις. Ξύπνησα κανονικά, και αφού ακολούθησα μια σχετικά καθιερωμένη ρουτίνα, αποφάσισα να πάρω το πρωινό μου στο μπαλκόνι. Το σκηνικό έχει ως εξής: Κυριακή στο κέντρο της Αθήνας (απίστευτη ησυχία), φθινοπωρινός καιρός επιτέλους - σύννεφα και δροσιά που μας έχει λείψει απίστευτα - και εγώ να κάθομαι και να διαβάζω τα τελευταία τεύχη της Lifo και της Athens Voice, στο μυαλό μου ηχούσαν οι λέξεις που διάβαζα, και απλά δε με απασχολούσε τίποτα, δεν σκεφτόμουν τίποτα.. Αισθανόμουν πανευτυχής..

Μια αίσθηση απίστευτης γαλήνης, μια στιγμή με τον εαυτό μου. Τώρα κάθομαι στον υπολογιστή και γράφω, και αντιλαμβάνομαι πως δεν είμαι ο μόνος που εκτιμά αυτές τις στιγμές. Στην απέναντι πολυκατοικία, ένας κύριος κάθεται στο τραπεζάκι του στο μπαλκόνι και διαβάζει το βιβλίο του..

Ήρθε το φθινόπωρο, και αποφάσισε φέτος να έρθει με τον καλύτερο τρόπο..

Καλό μήνα φίλοι μου. Καλό φθινόπωρο :)