Baby, it's a wild world..

[...]Από την Παρασκευή, για κάποιο λόγο άφηνα μονίμως ανοιχτό τον υπολογιστή μπας και σε δω για να σε πάρω τηλέφωνο και να μιλήσουμε, να σου πω τα νέα μου για τους καλούς βαθμούς, και να μου πεις εσύ για άλλη μια φορά πως τίποτα δεν έχει αλλάξει από την τελευταία φορά που μιλήσαμε και σε ρώτησα το αν είσαι καλά ή όχι. Περίμενα να πάρεις με χαρά τον Νικόλα, να τον βάλεις σε ανοιχτή ακρόαση και να προσπαθείς με κάποιον τρόπο να μας κάνεις να μιλήσουμε από τόσο μακριά. Περίμενα να με πάρεις και να με βλέπεις μέσα από την κάμερα, και να σχολιάσεις για άλλη μια φορά την ανοιχτή ντουλάπα, το χρώμα του τοίχου και να με ρωτήσεις αν είναι εκεί ο συγκάτοικος , του οποίου το ονόμα ποτέ δεν κατάφερες να προφέρεις 

 [...]Ποτέ δεν θα ξεχάσω εκείνη την αίσθηση που είχα στην κηδεία. Όλο το σώμα μου είχε μουδιάσει, οι τένοντες μου είχαν σφιχτεί τόσο πολύ που δεν μπορούσα καν να κουνήσω το χαρτομάντιλο στα δάκτυλά μου. Ήθελα να σηκωθώ και να πω μονάχα μια πρόταση. Σηκώθηκα. Αισθάνθηκα πως το σφίξιμο που είχα στο στομάχι και στην κοιλιά θα είχαν ως αποτέλεσμα το να καταρρεύσω. Αλλά έπρεπε να πω αυτό που είπα την προηγούμενη νύχτα στον Νικόλα, όταν καθόμασταν και οι 2 στο δωμάτιό σου και κοιτάζαμε το άδειο κρεβάτι. Κάτι που δεν είναι παρά η αλήθεια. Το πώς, ενώ τα τελευταία χρόνια αισθανόσουν πως όλοι σε έχουν εγκαταλείψει, δεν ήσουν μόνη. Πραγματικά ΔΕΝ ήσουν μόνη. Μακάρι να είχες την ευκαιρία να δεις με καθαρό το μυαλό σου το πόσες ζωές άγγιξες, το πόσου ανθρώπους βοήθησες σε πραγματικά δύσκολες στιγμές. Το είχες βάλει στόχο και κατάφερες να μαζέψεις τις συμμαθήτριές σου από το σχολείο σου και έτσι έφερες την μία στη ζωή της άλλης, κάτι για το οποίο όλες ξέρω πως θα είναι ευγνώμονες. [...]

Μου λείπεις. Δεν έχω τίποτα άλλο να πω. Μου λείπεις και σε αγαπώ όσο τίποτα άλλο στον κόσμο. Μακάρι να μπορούσα να ακούσω την φωνή σου μια φορά ακόμα. Να με ζαλίσεις με τις ερωτήσεις σου, και για άλλη μια φορά να σου κλείσω το τηλέφωνο στα μούτρα. Για πόσες φορές τσακωθήκαμε; Έσπασα ποτήρι από τα νεύρα μου, σε έβριζα, σε κατσάδιαζα, αλλά εσύ εκεί να στέκεις μπροστά μου. Πιστεύω πως και οι δύο είχαμε βρει έναν κάποιον τρόπο να επικοινωνούμε μέσα από τις φωνές και τον τσακωμό, τις βρισιές και τις άσχημες διαθέσεις. Αν δεν ήσουν εσύ, ποτέ δεν θα κατέληγα στον να αποφασίσω να σπουδάσω αυτό που κάνω τώρα και που αγαπώ. Συγχώρησε με που σήμερα δεν θα πάω στο μάθημα χορού, αλλά η σημερινή ημέρα είναι[...] αυτή που μετά την μια εβδομάδα που πήγα ταξίδι για να ξεφύγει το μυαλό μου, πρέπει να ξεκινήσω την ζωή μου και την καθημερινότητά μου όπως και πριν. Πήγα στο πανεπιστήμιο, προσπάθησα να συγκεντρωθώ αλλά δεν ήταν καθόλου εύκολο. Συνήθως πάω στον χορό για να χαλαρώσω, αλλά ξέρω πως αν πάω σήμερα απλά δεν θα μπορώ να συγκεντρωθώ και, αν πάω, θα το κάνω μόνο και μόνο από τον ψυχαναγκασμό μου. Σήμερα θα κάτσω με τον τρίτο καφέ και θα αφιερώσω το σήμερα σε εμένα στο να σκέφτομαι. Με ξέρεις τόσο καλά, οπότε ξέρεις το ότι το να μην κάτσω να ηρεμήσω και να σκεφτώ ισοδυναμεί με την καταστροφή του εσωτερικού μου κόσμου. 

 [...]Ξέχασα να σου πω πως φοράω το δώρο που μου έκανες για την αποφοίτησή μου από το σχολείο. Ένα ματάκι με σταυρό κοσμεί πλέον το χέρι μου, για να με προστατεύει, όπως ήλπιζες, στην πλέον ενήλικη ζωή μου. Αλλά η αλήθεια είναι πως τις τελευταίες δύο εβδομάδες, εκεί που στεκόμουν πάνω από την γραμμή που διαχωρίζει την εφηβεία από την καθαρή ενήλικη ζωή, μου ήρθε μια κλωτσιά τόσο απότομη και χωρίς να το καταλάβω πλέον βρίσκομαι στην άλλη πλευρά. Με τον ίδιο τρόπο που από την παιδική μας ηλικία σκεφτόμασταν πολλά περισσότερα από τα υπόλοιπα παιδιά, ακριβώς και τώρα για άλλη μια φορά θα κληθούμε να σκεφτούμε και να πράξουμε με τρόπο που αρμόζει σε πολύ μεγαλύτερη ηλικία. Αν αυτό θα αποδειχθεί καλό ή κακό για εμάς θα το δούμε στο μέλλον. Αν ένα πράγμα είναι σίγουρο, αυτό είναι πως ο Νικόλας και εγώ δεν θα αφήσουμε ποτέ ο ένας τον άλλον να πονάει μόνος του. Με τον ίδιο τρόπο που ήταν δίπλα μου όταν κατέρρευσα στην κηδεία σου, έτσι θα είμαστε ο ένας δίπλα στον άλλο. Ποτέ δεν θα είμαστε μόνοι γιατί πάντα θα έχουμε ο ένας τον άλλον.  

[...]Σε αγαπώ. Δεν στο έλεγα πότε αρκετά, σπάνια μοιραζόμουν μαζί σου τα συναισθήματά μου, τις σκέψεις μου, τις ζωής μου. Με τι καρδιά τώρα θα πρέπει να κάτσω και να αδειάσω το σπίτι με τον Νικόλα; Ποιος είμαι εγώ για να κρίνω ποια πράγματα δικά σου ή μη θα κρατήσουμε, ποια θα πάνε στην αποθήκη, ποια θα δώσουμε και ποια θα πετάξουμε; Ποιος είμαι εγώ για να συγκριθώ μαζί σου; Δεν μπορώ να συγκρίνω τον εαυτό μου με έναν Τοξότη με ωροσκόπο Τοξότη! Με την κοπέλα εκείνη που αντιστάθηκε στον πατέρα της και στην οικογένειά της και κυκλοφορούσε κρυφά με το παπάκι της. Που από τότε που ήμουν μικρός δεν ντρεπόταν να μου δείξει τον γκόμενο με τον οποίο είχε πάει διακοπές στην Σαντορίνη και σε άλλα ελληνικά νησιά; Το κορίτσι εκείνο, που μεγάλωσε σε μια τόσο μεγάλη οικογένεια στην οποία η κατάθλιψη και το αλκοόλ έρεαν άφθονα; Την γυναίκα που αποφάσισε να αφήσει στην άκρη τα όνειρά της και τις φιλοδοξίες της για να αφιερώσει όλη της την ζωή στο μεγάλωμα των παιδιών της, με όποιες επιπτώσεις και ας είχε αυτό για την μετέπειτα ζωή και εμπειρίες της;


Σου αφιερώνω τους στίχους από 2 από τα αγαπημένα σου τραγούδια..

Σου γράφω πάλι από ανάγκη η ώρα πέντε το πρωί το μόνο πράγμα που `χει μείνει όρθιο στον κόσμο είσαι εσύ Τι να τις κάνω τις τιμές τους τα λόγια τα θεατρικά μες στην οθόνη του μυαλού μου χάρτινα είδωλα νεκρά Να μ΄ αγαπάς όσο μπορείς να μ΄ αγαπάς Κοιτάζοντας μες στον καθρέφτη βλέπω ένα πρόσωπο γνωστό κι ίσως η ασχήμια του να φύγει μόλις πλυθώ και ξυριστώ Βρωμάει η ανάσα απ΄ τα τσιγάρα βαραίνει ο νους μου απ΄ τα πολλά στον τοίχο κάποια Μόνα Λίζα σε φέρνει ακόμα πιο κοντά Να μ΄ αγαπάς όσο μπορείς να μ΄ αγαπάς Αν και τελειώνει αυτό το γράμμα η ανάγκη μου δε σταματά σαν το πουλί πάνω στο σύρμα σαν τον αλήτη που γυρνά Θέλω να `ρθείς και να μ΄ ανάψεις το παραμύθι να μου πεις σαν μάνα γη να μ΄ αγκαλιάσεις σαν άσπρο φως να ξαναρθείς. 

 Now that I've lost everything to you You say you wanna start something new And it's breakin' my heart you're leavin' Baby, I'm grievin' But if you wanna leave, take good care I hope you have a lot of nice things to wear But then a lot of nice things turn bad out there [Chorus:] Oh, baby, baby, it's a wild world It's hard to get by just upon a smile Oh, baby, baby, it's a wild world I'll always remember you like a child, girl You know I've seen a lot of what the world can do And it's breakin' my heart in two Because I never wanna see you a sad girl Don't be a bad girl But if you wanna leave, take good care I hope you make a lot of nice friends out there But just remember there's a lot of bad and beware [Chorus] Baby, I love you But if you wanna leave, take good care I hope you make a lot of nice friends out there But just remember there's a lot of bad and beware [Chorus]