Συμβιβασμός;

Κάθομαι στο δωμάτιο, κοιτάζω τον υπολογιστή και στο μυαλό μου αντηχούν ακόμα τα τελευταία λόγια που ανταλλάξαμε Με ρώτησες:

<< Πιστεύεις ότι μπορεί να υπάρξει ανιδιοτελής αγάπη;>>

Η αλήθεια είναι ότι αρχικά δεν ήξερα τι να σου απαντήσω. Θεωρητικά θα μπορούσα να σου πω ναι, να σου το πω όσο πιο πατριωτικά θα μπορούσα, να σου δώσω την απάντηση που θα ήθελες. Στην ερώτησή μου, όμως, πώς την εννοείς την ανιδιοτελή αγάπη, μου μίλησες για μια σχέση στην οποία και οι δύο θα ήθελαν να προσφέρουν όλο τους το είναι στον άλλον, χωρίς να ζητήσουν ποτέ τίποτα σε αντάλλαγμα. Νομίζω πως έχω απαντήσει ξανά σε αυτά τα ερωτήματα σε προηγούμενη ανάρτηση, αλλά δε παύει ποτέ να είναι κάτι που θα απασχολεί τους ανθρώπου κάθε ηλικίας, φύλου κλπ έστω και ασυνείδητα.
Σε μια θεωρητικά ιδανική σχέση, λοιπόν, και οι δύο θα προσέφεραν τα πάντα αλλά δε θα ήθελαν τίποτα ως ανταπόδοση για την στάση που κρατούν οι ίδιοι. Έστω ότι είναι δυνατό για έναν άνθρωπο να μη ζητάει ποτέ του τίποτα: ουσιαστικά με το να μη ζητά και να μην αποδέχεται τίποτα, δεν στερεί από τον συνάνθρωπό του την χαρά που θα πάρει με το να του προσφέρει ό,τι μπορεί; Με άλλα λόγια, με το να θέλει μόνο να προσφέρει, ουσιαστικά στενοχωρεί τον άνθρωπό του γιατί ποτέ δε θα αποδεχτεί πραγματικά κάτι που του προσφέρεται με τις καλύτερες προθέσεις.

Συμπέρασμα: καταφέρνεις ακριβώς το αντίθετο από αυτό που στην πραγματικότητα θέλεις..

Πιστεύω πως είναι πασιφανές πως ούτε το άλλο άκρο θα μπορούσε να λειτουργήσει σε μια θεμελιώδη ιδανική σχέση. Το άκρο δηλαδή του να ζητάνε και οι δύο τα πάντα και να μην προσφέρουν τίποτα. Καμία ανάγκη (βιολογική και πνευματική) δεν μπορεί να ικανοποιηθεί υπό τέτοιες συνθήκες, συνεπώς μια σχέση τέτοιας μορφής είναι καταδικασμένη να αποτύχει.

Συμπέρασμα#2 : ιδανική σχέση με βάση τα λεγόμενα του συνομιλητή μου δεν μπορεί να υπάρξει, παρά αν υπάρξει μια ισορροπία, αν βρούνε το κέντρο βάρους.
Δεν μπορείς ούτε να ανέχεσαι να σε εκμεταλλεύονται, ούτε και να εκμεταλλεύεσαι εσύ ο ίδιος άλλους ανθρώπους που είναι προθυμοποιημένοι να σου προσφέρουν τα πάντα και να μη σου ζητήσουν ποτέ τίποτα.

Συμβιβασμός λοιπόν. Το πως θα εφαρμοστεί αυτός στην πράξη εξαρτάται από τους ανθρώπους που θα κληθούν να τον φέρουν εις πέρας και από το είδος της σχέσης που διατηρούν μεταξύ τους. Αυτός είναι και ο λόγος για τον οποίον η ανάρτηση αυτή τελειώνει και τόσο άδοξα: δε θέλω να μπω σε μια διαδικασία να γράψω για κάτι που είναι τόσο προσωπικό ώστε να διαφοροποιείται από άνθρωπο σε άνθρωπο, να εξαρτάται από το είδος της σχέσης και από όλα τα ειδικά χαρακτηριστικά του καθενός. Οποιαδήποτε άποψη, βέβαια, επί του θέματος είναι καλοδεχούμενη Ας είναι καλά οι φίλοι που σκέφτονται λίγο παραπάνω και τα συζητάμε αυτά..