Ματωμένη Ελλάδα...

Καμία επανάσταση δεν μπορεί να γίνει αν δεν επαναστατήσουμε πρώτα εναντίον του ίδιου μας του εαυτού. Η επανάσταση είναι προσωπική και ατομική. Με το που ξεκινάς να διεκδικείς την ελευθερία σου είσαι ήδη ελεύθερος. Ο καθένας μπορεί να προσφέρει. Ένας μάγειρας μπορεί να πάει να προσφέρει φαγητό, ένας γιατρός να πάει να δει δέκα ανθρώπους που δεν έχουν να πληρώσουν. Η πιο μεγάλη μας δύναμη είναι αυτή που αντλούμε ο ένας απ’ τον άλλον. Αν δεν υπάρχει αλληλεγγύη, δεν μπορούμε ν’ αλλάξουμε τίποτα σ’ αυτό τον τόπο.

Τάνια Τσανακλίδου - Lifo

Takk minn vinur..

Το να περπατάς την Διονυσίου Αρεοπαγίτου είναι από μόνο του μαγευτικό. Το να περπατάς με άτομα, όμως, με τα οποία δεν αισθάνεσαι κανενός είδους ντροπή, με τα οποία για κάποιον περίεργο λόγο η συζήτησή σας φαίνεται σαν να έχει ξεκινήσει πολύ καιρό πριν δίχως αυτό να σε ενοχλεί, είναι απλά εμπειρία ζωής.
Αισθανόμουν κάτι εκείνη τη στιγμή, που σπάνια μου το έχει βγάλει κάποιον άνθρωπος. Ένιωσα σαν να συμμετέχω σε σεμινάριο για την ζωή, για τον κόσμο γύρω μου, για τους ανθρώπους, και αυτό το λέω με την λογική πως με σκεφτόμουν να κρατώ σημειωματάριο και να γράφω τις πιο κρίσιμες πληροφορίες που άκουγα. Δεν ήταν μόνο αυτό: καθόμουν δίπλα σε μοναδικούς και απλούς ανθρώπους, γνωστούς μου για αρκετό καιρό, που ποτέ όμως δεν είχα καταφέρει να έρθω σε επαφή με αυτήν την πλευρά τους που άφησαν να εκδηλωθεί χθες το βράδυ. Και πόσο χαίρομαι που ήμουν εκεί όταν αυτές εκδηλώθηκαν...
Βόλτα στο Θησείο, Διονυσίου Αρεοπαγίτου, Ζάππειο, Καλλιμάρμαρο, Βασ. Κωνσταντίνου, με ή χωρίς αυτά τα παιδιά δίπλα μου, σκεφτόμουν τα όσα είχαν ειπωθεί κατά την βόλτα μας: σχετικά με τις επαφές μας με τους ανθρώπους που μας περιτριγυρίζουν, με τον τρόπο που εμείς αποφασίσουμε να δομήσουμε όλα τα στοιχεία στη ζωή μας, για το πώς επιλέγεις τον κατάλληλο άνθρωπο να χτίσεις μια ζωή μαζί του, και πόσο εύκολα μπορεί κάτι τέτοιο να χαλάσει αν μία από τις δύο πλευρές παρουσιάσει ρωγμές και δεν προλάβεις να τις αποκαταστήσεις έγκαιρα...
Όλα αυτά, τι με έκαναν να καταλάβω; Η αλήθεια είναι πως όντως βοηθήσανε την σκέψη μου να πάει σε ένα στάδιο παραπάνω, καθώς ήρθα σε επαφή με απόψεις που εγώ ο ίδιος δεν θα τις σκεφτόμουν ποτέ. Βρέθηκα δίπλα σε έναν άνθρωπο που είχε την πολύ απλή ανάγκη να αφήσει τις σκέψεις του να κυλήσουν, να αφήσει τα συναισθήματά του να βγουν, να ακούσει ο ίδιος τα συμπεράσματά του για να τα εμπεδώσει και να προχωρήσει με δική του πρωτοβουλία παρακάτω... Περνάει δύσκολα, αλλά θαυμάζω τον τρόπο με τον οποίο αντιμετωπίζει τις συνθήκες στις οποίες βρίσκεται. Ποτέ δεν μπορείς να είσαι σίγουρος για τα πραγματικά συναισθήματα οποιουδήποτε ανθρώπου.. Το ξέρεις όμως πως για ό,τι χρειαστείς, όποτε αισθανθείς την ανάγκη να μιλήσεις, μπορείς να απευθυνθείς σε έμενα..
Οπότε, ναι... Η χθεσινή νύχτα μου έδωσε και εμένα πολλά πράγματα να σκεφτώ, κυρίως μου τόνισε την ανάγκη να βάλω κάτω κάποια πράγματα για τον εαυτό μου, τα δεδομένα και τα ζητούμενα, και να πάρω κάποιες αποφάσεις σχετικά με το πώς θα χρειαστεί να κινηθώ από εδώ και πέρα, με το πώς ΘΈΛΩ και πρέπει να διεκδικήσω να κινηθώ από εδώ και πέρα.

Τέρας...

Είμαι ένα τέρας!
Ένα γλοιώδες πράγμα, που δεν ενδιαφέρομαι παρά για τον εαυτό μου, για το πώς να είμαι βολεμένος, που οι συνθήκες στη ζωή μου με κάνουν να διώχνω ακόμα και τα λιγοστά άτομα που ξέρω πως πραγματικά είναι δίπλα μου, πως με αγαπάνε, και στα οποία μπορώ να στηριχτώ σε όλες τις - δύσκολες και μη - φάσεις της ζωής μου.

Κάπως έτσι ένιωσα χθες, καθώς κατάλαβα το πώς εμπράκτως (ανεξαρτήτως από το αν ήταν συνειδητά ή όχι) έχω απορρίψει ένα από τα άτομα που μου σταθήκαν απίστευτα τον τελευταίο καιρό. Σου ζητώ ειλικρινά συγνώμη, και σου υπόσχομαι να μην ξανά αφήσω τον εαυτό μου να σαμποτάρει ξανά την σχέση που εμείς οι δύο μπορούμε να μοιραστούμε! :)

I never want to get old...

Και ελληνιστί: Δεν θέλω να μεγαλώσω ποτέ...