Κάθεσαι και αισθάνεσαι το κρασί να ρέει στις φλέβες σου. Αυτή η θεσπέσια γεύση και η μυρωδιά αισθάνεσαι να γεμίζουν την νύχτα σου, τουλάχιστον όσο τις αφήνεις εσύ να κατακτήσουν τις σκέψεις σου και να θολώσουν το μυαλό σου. Όταν, όμως, σε πιάνει το ποτό, έστω και λίγο, τι είναι αυτό που πραγματικά σκέφτεσαι; Είναι όλα εκείνα τα προβλήματα που παρόλο που ξέρεις πως είναι ακόμα παρόντα στη ζωή σου, έχεις αποφασίσει συνειδητά να τα εναποθέσεις στο πίσω μέρος του κεφαλιού σου, γιατί αλλιώς ξέρεις πως θα σε φάνε ζωντανό πριν καλά καλά προλάβεις να τους εναντιωθείς.
Γιατί όπως και να το κάνουμε, όσο και ας μην θέλουμε να το παραδεχτούμε, όλοι μας έχουμε κάποιες σκέψεις/προβλήματα που διατηρούνται πάντα ζωντανά στο μυαλό μας. Είτε αυτά είναι συνειδητά που εμείς έχουμε προκαλέσει, είτε είναι άλλα που μας έχει ρίξει η μοίρα κατάμουτρα χωρίς καν να έχουμε εμείς λόγο στο αν τα θέλουμε στη ζωή μας... Δυστυχώς, εγώ ανήκω στην δεύτερη κατηγορία. Τα προβλήματα μπορεί να έχουν ξεπεραστεί εδώ και λίγο καιρό, αλλά τα τραύματα που έχουν αφήσει είναι τόσο βαθειά που πάντα φοβάμαι μην ξαναβρεθείς εκεί πέρα.. Γιατί δεν αφορούν άμεσα, πχ την δική μου σωματική υγεία, αλλά ψυχολογικά είναι αυτά που με έχουν οδηγήσει στο να βλέπω τα πράγματα όπως τα βλέπω σήμερα, όποιος τρόπος και αν είναι αυτός.. Το θέμα είναι το για πόσα χρόνια είμαι εγώ και οποιοσδήποτε βρίσκεται σε αντίστοιχη κατάσταση στην πραγματικότητα διατεθειμένος να αφήνει αυτόν τον φόβο να με/τον κατατρώει και να παραμένει ζωντανός μέσα του...
Και στην τελική, μπορείς να τον ελέγξεις και να μην σε ελέγχει αυτός;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου