Μπαίνεις στο δωμάτιο όλο αποφασιστικότητα. Κλείνεις τις κουρτίνες και αποφασίζεις επιτέλους να τραβήξεις την καρέκλα και να καθίσεις. Να τελειώνει μια και καλή αυτή η ιστορία. Κάθεσαι, λοιπόν, μπροστά από τον καθρέπτη..Τι βλέπεις;
Ξεκινάς από τα εξωτερικά χαρακτηριστικά, εστιάζοντας σε αυτά που θεωρείς εσύ αρνητικά, γιατί ως άνθρωπος συχνά πυκνά έχεις αυτή την τάση. Σου αρέσουν τα μάτια σου, το χαμόγελό σου (πρώτη απόφαση: να προσπαθείς να το μοιράζεσαι πιο συχνά με τους γύρω σου). Δεν σου αρέσουν η μύτη σου, τα μαλλιά σου, και ο τρόπος που υποθέτεις πως διαγράφεται το πρόσωπό σου στους άλλους ανθρώπους. Προχωράς παρακάτω... Ικανοποιημένος από την κοιλιά και τα χέρια σου, θα μπορούσες να είσαι λίγο πιο γυμνασμένος είναι η αλήθεια. Όπως είναι αλήθεια και το ότι θα μπορούσες να επιβιώσεις και με λιγότερες ελιές πάνω σου...
Όχι, κάτσε! Για άλλο σκοπό κάθισες εδώ!
Ήρθε η ώρα να αντιμετωπίσεις τα άδυτα της ψυχής σου. Και αν δε θέλω; Πρέπει να το κάνεις! Πόσες φορές κάθεσαι τα βράδια και προσπαθείς να συνειδητοποιήσεις κάποια πράγματα για τον εαυτό σου; Πόσες φορές σε εκπλήσσει η συμπεριφορά σου προς τους φίλους και τους γνωστούς σου; Ναι, εντάξει, το παραδέχομαι. Είναι μια αλήθεια αυτό.. Ήρθε λοιπόν η στιγμή να αντικρίσεις τον εαυτό σου και να του πεις όλα αυτά που εδώ και τόσο καιρό θέλεις. Μα φοβάμαι... Τι φοβάσαι;; Δεν έχω συνηθίσει να αντιμετωπίζω έτσι τον εαυτό μου... Καιρός είναι! Άμα συνεχίσεις έτσι, πάντα εσύ στέκεσαι εμπόδιο στην προσπάθειά σου να ανακαλύψεις τον εαυτό σου!!!
Από αυτό το σημείο και μετά ο μονόλογος μπορεί να συνεχίσει επ’ απείρου. Και εκεί ξεκινά η αληθινή αναζήτηση του εαυτού σου, για να καταλήξεις σε ένα θέμα... Τι θέλεις; Τι είναι αυτό που πραγματικά θέλεις από τον εαυτό σου και από τους γύρω σου;
Θέλω να με αντιμετωπίζουν με σεβασμό.. Χμμ καλή αρχή αυτή. Για συνέχισε.. Θέλω να μπορώ να περπατώ στο δρόμο περήφανος για αυτό που είμαι, ό,τι και αν ανακαλύψω στην πορεία πως είναι αυτό. Πώς το εννοείς αυτό. Εγώ ξέρω, ξέρεις όμως και εσύ; Να αποδεχτώ τις ιδιαιτερότητες και τις αρετές μου. Είμαι μελαγχολικός, είμαι δίπλα στους φίλους μου, είμαι λίγο εγωιστής και αρκετά ισχυρογνώμων. Μπορεί μερικές φορές να κάνω λάθη, αλλά πάντα προσπαθώ να μαθαίνω από αυτά ώστε να μην επαναληφθούν. Να καταλάβω πως ο λόγος για τον οποίο μερικές φορές κωλύομαι στην επικοινωνία μου με τους άλλους είναι γιατί έχω πληγωθεί στο παρελθόν. Κάτι μου λέει πως ξεχνάς κάτι εδώ... Ναι, ξέρω τι σκέφτεσαι. Και εγώ έχω πληγώσει. Και εγώ έχω φερθεί σκατένια. Και εγώ δεν ήξερα πώς να χειριστώ τα συναισθήματά μου και πώς να αντιμετωπίσω εκείνες τις καταστάσεις υπό τις οποίες είχα βρεθεί. Και σε αυτό ακριβώς το σημείο αναφέρθηκα πριν.. Μαθαίνω από τα λάθη μου... Εντάξει, το εμπεδώσαμε αυτό. Για προχώρα... Θέλω να σταματήσω να σκέφτομαι τον εαυτό μου με ταμπέλες, που έχουν εφεύρει κάποιοι άλλοι κάπου αλλού που ούτε που με ήξεραν και θεωρητικά ξέρουν τι θέλω και τι ΕΊΜΑΙ στην τελική! Και μετά; Θέλω να βρω έναν άνθρωπο που στα μάτια του να βλέπω αυτό ακριβώς: αποδοχή για οτιδήποτε και αν προκύψει σε αυτή την πορεία της αναζήτησής μου. Μια συντροφιά, ένα χέρι να κρατώ και να ξέρω πως δε θα με σπρώξει μακριά ότι και να γίνει. Όχου πάλι τα ρομαντικά... Δεν μίλησα μόνο για ρομαντικά, αλλά και για τις φιλίες. Δυστυχώς τον τελευταίο χρόνο οι καλύτεροί μου φίλοι βρίσκονται αρκετά μακριά, και όσο και να συνομιλούμε αυτό το κενό καλύπτεται δύσκολα.. Ναι, καταλαβαίνω τι λες.. Αλλά δε νομίζεις ότι το παρατραβήξαμε για σήμερα; Πάνω από μια σελίδα γράψαμε στο word…
Και που είσαι ακόμα...
!!!!!!!!!!!!! spen
ΑπάντησηΔιαγραφή