Takk minn vinur..

Το να περπατάς την Διονυσίου Αρεοπαγίτου είναι από μόνο του μαγευτικό. Το να περπατάς με άτομα, όμως, με τα οποία δεν αισθάνεσαι κανενός είδους ντροπή, με τα οποία για κάποιον περίεργο λόγο η συζήτησή σας φαίνεται σαν να έχει ξεκινήσει πολύ καιρό πριν δίχως αυτό να σε ενοχλεί, είναι απλά εμπειρία ζωής.
Αισθανόμουν κάτι εκείνη τη στιγμή, που σπάνια μου το έχει βγάλει κάποιον άνθρωπος. Ένιωσα σαν να συμμετέχω σε σεμινάριο για την ζωή, για τον κόσμο γύρω μου, για τους ανθρώπους, και αυτό το λέω με την λογική πως με σκεφτόμουν να κρατώ σημειωματάριο και να γράφω τις πιο κρίσιμες πληροφορίες που άκουγα. Δεν ήταν μόνο αυτό: καθόμουν δίπλα σε μοναδικούς και απλούς ανθρώπους, γνωστούς μου για αρκετό καιρό, που ποτέ όμως δεν είχα καταφέρει να έρθω σε επαφή με αυτήν την πλευρά τους που άφησαν να εκδηλωθεί χθες το βράδυ. Και πόσο χαίρομαι που ήμουν εκεί όταν αυτές εκδηλώθηκαν...
Βόλτα στο Θησείο, Διονυσίου Αρεοπαγίτου, Ζάππειο, Καλλιμάρμαρο, Βασ. Κωνσταντίνου, με ή χωρίς αυτά τα παιδιά δίπλα μου, σκεφτόμουν τα όσα είχαν ειπωθεί κατά την βόλτα μας: σχετικά με τις επαφές μας με τους ανθρώπους που μας περιτριγυρίζουν, με τον τρόπο που εμείς αποφασίσουμε να δομήσουμε όλα τα στοιχεία στη ζωή μας, για το πώς επιλέγεις τον κατάλληλο άνθρωπο να χτίσεις μια ζωή μαζί του, και πόσο εύκολα μπορεί κάτι τέτοιο να χαλάσει αν μία από τις δύο πλευρές παρουσιάσει ρωγμές και δεν προλάβεις να τις αποκαταστήσεις έγκαιρα...
Όλα αυτά, τι με έκαναν να καταλάβω; Η αλήθεια είναι πως όντως βοηθήσανε την σκέψη μου να πάει σε ένα στάδιο παραπάνω, καθώς ήρθα σε επαφή με απόψεις που εγώ ο ίδιος δεν θα τις σκεφτόμουν ποτέ. Βρέθηκα δίπλα σε έναν άνθρωπο που είχε την πολύ απλή ανάγκη να αφήσει τις σκέψεις του να κυλήσουν, να αφήσει τα συναισθήματά του να βγουν, να ακούσει ο ίδιος τα συμπεράσματά του για να τα εμπεδώσει και να προχωρήσει με δική του πρωτοβουλία παρακάτω... Περνάει δύσκολα, αλλά θαυμάζω τον τρόπο με τον οποίο αντιμετωπίζει τις συνθήκες στις οποίες βρίσκεται. Ποτέ δεν μπορείς να είσαι σίγουρος για τα πραγματικά συναισθήματα οποιουδήποτε ανθρώπου.. Το ξέρεις όμως πως για ό,τι χρειαστείς, όποτε αισθανθείς την ανάγκη να μιλήσεις, μπορείς να απευθυνθείς σε έμενα..
Οπότε, ναι... Η χθεσινή νύχτα μου έδωσε και εμένα πολλά πράγματα να σκεφτώ, κυρίως μου τόνισε την ανάγκη να βάλω κάτω κάποια πράγματα για τον εαυτό μου, τα δεδομένα και τα ζητούμενα, και να πάρω κάποιες αποφάσεις σχετικά με το πώς θα χρειαστεί να κινηθώ από εδώ και πέρα, με το πώς ΘΈΛΩ και πρέπει να διεκδικήσω να κινηθώ από εδώ και πέρα.