Δευτέρα 21 Ιουνίου 2010

Οι σκέψεις ταξιδεύουν. Και με πηγαίνουν μακριά. Πολύ πιο μακριά από ό,τι θα μπορούσα να φανταστώ ποτέ.
Και το soundtrack αυτού του υπέροχου συναισθήματος έρχεται από την ταινία Blanc, ή αλλιώς τη λευκή ταινία, που ελπίζω πως θα καταφέρω να δω κάποτε*
Αυτές οι μέρες που πέρασαν ήταν ειλικρινά τόσο ιδιαίτερες.. Είναι αυτό ακριβώς το άνοιγμα που περίμενα προς τη καινούργια μου ζωή, τα καινούργια άτομα που αποτελούν σημαντικό μέρος της και όλα τα συναφή.. Η υπερβολική σκέψη προς οτιδήποτε, φυσικά και δε μπορεί να σταματήσει από τώρα. Ειδικά τώρα..
Τώρα μάλιστα έχει επανέλθει στην προγενέστερη μορφή της, εκεί που λες ρε γαμώτο μήπως όλα αυτά που σκέφτομαι και με απασχολούν είναι απλά υπερβολικά!
Σήμερα δεν έχω καθόλου οίστρο να γράψω, νομίζω άλλωστε πως αυτό είναι προφανές.
Αλλά δε πειράζει καθόλου..
Κάτι ήθελα να γράψω, έτσι ώστε η σκέψη σου να με συνοδεύει ακόμα περισσότερο.
Alejandro...
δικό σου, αφιέρωση απλά... =)

*

Δευτέρα 14 Ιουνίου 2010

This clock never seemed so alive :)

ΖΩΗ!
Απλά επέστρεψα στη ζωή. Μετά από μια τόσο δύσκολη χρονιά, και λόγω εξετάσεων και για διάφορους άλλους λόγους. Επιτέλους μπορώ και καθορίζω εγώ το πρόγραμμά μου, τις σκέψεις μου, όλα πλέον περνάνε από τα χέρια μου....
Και μέσα σε όλα αυτά, χωρίς να καταλάβω πότε, πού και με ποιον τρόπο, εισέβαλες εσύ στη ζωή μου, στην νεοαποκτηθείσα ζωή μου. Εδώ καλό θα ήταν να σε περιγράψω, αλλά τα ίδια τα λόγια χλωμιάζουν μπροστά σου. Η δύναμη της ψυχής σου που διαπερνά τα μάτια σου και φτάνει στην καρδιά μου έχει εγκλωβίσει κάθε σκέψη μου πάνω σου... Και είναι μια από τις λίγες φορές που δε με ενοχλεί κάτι τέτοιο, αλλά αντίθετα που με κάνει να αισθάνομαι μοναδικός..
>Μοναδικός επειδή με άφησες να εισέλθω στη ζωή σου..
>Μοναδικός για τον τρόπο που με κάνεις να αισθάνομαι
>Μοναδικός για τον τρόπο που κάνεις τις σκέψεις μου να τρέχουν..

What day is it?
And in what month?
This clock never seemed so alive

Φυσικά και είναι πολύ νωρίς για να αισθάνομαι οτιδήποτε το δυνατό για εσένα, αλλά αυτό δε σημαίνει ότι δε μπορώ να νιώσω κάτι από τώρα. Και είναι σίγουρο πως η ζεστασιά και όλα αυτά που φαίνεται ότι διατείθεσαι να μου προσφέρεις είναι αρκετά για να με κάνουν να σε ποθώ ακόμα περισσότερο..
Ακούω τη φωνή σου να μου λέει "Μα, είναι δυνατόν;". Και εγώ να σου απαντώ "Δεν έχεις δει τίποτα ακόμα..."

Καλό μας ταξίδι, λοιπόν, αν και είμαι σίγουρος ότι θα είναι καλύτερο από ό,τι ο καθένας από εμάς μπορεί να φανταστεί...